Rijkskademie 150 jaar Audiotoer

Het is dit jaar 150 jaar geleden dat de Rijksakademie in Amsterdam werd opgericht.

Op openbare plekken in Amsterdam zijn een kleine 500 beelden te vinden van kunstenaars die aan de Rijksakademie verbonden waren.

Er is een kaart uitgebracht waar ze allemaal staan.

Aan mij is gevraagd een audiotour te maken over de beelden.

Eerst heb ik a ze allemaal gerubriceerd op wat op de beelden te zien is.

Staan er mannen op, vrouwen, zijn er naakten bij, dieren, planten, is het abstract.

Al gauw zag ik dat er een interessante ontwikkeling heeft plaatsgehad.

Aan de hand van 9 exemplarische beelden maak je in de audiotour die ontwikkeling mee.

Toen de Rijksakademie 1870 werd opgericht zag de mens -en vooral de westerse gefortuneerde man-

zich als de heerser van de schepping.

Dat mensbeeld vind je terug in alle beelden van de eerste 50 jaar.

Dan volgen kort na elkaar twee oorlogen, allebei op hun eigen manier mensonterend.

Waarna er iets meer nederigheid lijkt te sluipen in het zelfbeeld.

Het besef dat de mens niet de heerser van de schepping is.

Dat de ene mens niet boven de andere mens staat.

Er is een geheel en alles heeft zich daarnaar te voegen – alles wat leeft, net zo goed als alles wat niet leeft.

Al heel lang betekenen voor veel mensen bezit en succes de zin van het bestaan.

Lang heeft de kunst zich in die kapitalistische dans laten meeslepen.

We kennen allemaal de idiotie van de internationale kunstmarkt, totaal vervreemd van wat kunst kan betekenen in de wereld.

De deur openzetten naar het wonder van het bestaan.

Dat is de betekenis van kunst.

Het wonder voor je neus.

Mensen, dingen, planten, dieren.

Kijken, luisteren, denken, voelen, vermoeden, uitzoeken, verwonderen.

Niet voor de heb, maar uit nieuwsgierigheid, interesse, betrokkenheid.

In de beelden in de stad zie je het komen.

Een besef van het geheel.

Dan zijn we uitgekomen bij het negende beeld, Spinoza achter de Stopera,

de filosoof van het geheel. Er is één ding. En dat is alles.